Nasıl da giyinmiş gavurun kızı,
Açık, saçık hani sere serpe…
Muradın eritip yakmak mı bizi?
Kirazlar kırmızı, turunçlar körpe.

Belli ki takmışsın sevdadan kanat,
Umurunda değil koskoca dünya,
Senin cömertliğin sevgime inat,
Beni deleden de güzelim bu ya…

Sevdalım amacın nisbet mi bana!
Ne giysen yakışır inan ki sana,
Bu kadarı da biraz fazla ama,
İşte sergiledim, bak da doy gibi.

Açılma be canım böyle fütursuz,
Bizdeki de yürek, can taşıyoruz.
Belli ki güzelliğin kusursuz,
Hayalinleyim hep, aç ve uykusuz.

İstanbul – 1998