Ah be deli gönül neler neler gördük seninle
Yeri geldi ağladık yeri geldi yine ağladık…!
Hep ama hep aldandık şu yalan dünyaya..
Aradığımızı bulamadık;
Kahır yaşadık ahlandık..
Ne insanlar gördük sevipte yalan söyleyen
Ne yürekler görük çıkar amaçlı
“Seni Seviyorum” la başlayıp
“Tadıma baktın yüzüstü bıraktın”la biten..
Ama… ama biz yıkılmadık be deli gönül
O insanlara karşı hep ayakta kaldık
Sende bende farkındaydık farklı olduğumuzun
“Peki eksik olan neydi?” soruları gelirdi aklımıza
Bizim gibi eş ruh arayan
Çırpınıpta bulamayan
“Nerdesin” sorularıyla kafayı agrıtan
Bir eş ruh eksikti
Sonra…sonra umulmayan bir an ve bir bakış…!
Kaçamaklığının altında;
“Benim aradığım sen,Senin aradığın benim”
Dercesine unutulmaz o kaçamak bakışlar..
Amansız yakalandık be deli gönlüm..
Sende bende eşimizi bulmuştuk
Kader sanırım ki son kez ağlarını ördü bize
“Seveni görür Allah” lafına hiç bu kadar inanmamıştım
Hiç bu kadar manalı bakış ilişmemişti
Yıllardır kan ağlayan gözlerime
Acabamsı sorular girmişti kafalara
Yine aynı tepkilerimi alacaktık ikimizde?
Hayır…Bu kez değil..!!
Onun hayalindeki yürek bende
Benim yıllardır arzuladığım yürek ve tyüm güzellikler ondaydı..
Bir elmanın iki eşit parçası gibi;
Bedenini kaybetmiş bir ruh
Ruhunu kaybetmiş bir eş;
..ve içindeki tüm ışığı kaybetmiş olan bir yürek…
İkimizde aynıydık..
Aynı kulvarda hayata karşı mücadele veren;
Aradığımızı bulana dek direnen..
Eş ruhtuk!!!
Sana sesloeniyorum ey gönül nehrimin
Çağlayanı…
Sana sesleniyorum ey hayatımın
Baharı…
Sesleniyorum sana ey yüreğimin
Eޞ RUHU…
Sil kafandaki geçmişi..
Birlikte geleceğimize yönelelim…
O trene birlikte binelim..
“Allah’ın izni,Peygamberin kavli ile..”
Diyelim ve birleşelim…!
Çünkü artık bu gönül seni gördü
Ne sensiz olur nede sensiz DURUR…!!!!