ޞairini bekleyen şiirlere…

Eski bir hiçlenme bu; acılardan, aşklardan daha da masal olan
Sen ki bana ulaşmak için yüreğini reddettin; bense şiirler dilendim…

Büyürsün içimde bir aşina korkudan dönersin
Ne kadınlığının ne de çocukluğunun kokusu kalır teninde
Öylece kalırsın dilenci bir şairin şiirinde
Özlemek biraz unutmaktır / geç de olsa anlarsın!..

“Üstümde ne yapsam şakaya vuracak bir komedi dünyası var,
Herkesin bir anlam çıkardığı uzak kuru topraklarda ki…
Kısacası: yabancılaşmanın mağarasında kalan güz definesi gibi
Aykırı ayrılıkların yağmursuz günlerinde uçan aptal kuşlar gibi / ya da boşver!..”

Dilenci bir şairim ben; bir şiir için geldim sana
İçimde ancak birkaç ölüye hükmedecek ruhumla
Koştum… yanıldım / defalarca sordum kendime
Hiç ölü kelimelerle gelinir mi sana?..

Ben sonu olan bir insan, cadde, acı, ceset, kitap, nesne ya da her neyse işte!
İçimdeki hayattan uzak donmuş, kaskatı, ayazın içindeki bir batışım
Gün ağarıyor… korkuyla uyanıyorum
Ölümün elinde bir terzi mezurası;
Koynumda kırık çakıl taşları / üzülmeyin!
İki şimşek çakması gibi nikbinlik…

…dediğim gibi eski bir hiçlenme bu
satır aralarında kalan tozlu harfler topluluğu gibi…

“Kimsesizliğime aldanıp / sensizliğimle yaşlanacağım…
Ama hiçbir zaman öl(e)meyeceğim!..”