hani çıkmaz sanırsın sabaha gece
gökyüzünün maviliğini kıskanırsın
açamazsın perdeyi aydınlıktan korkarsın
bakamazsın gözlerine öleceğini sanırsın

aslında kendinden korkarsın
söylemeye utanırsın

birden sabah olur anlarsın
seversin gök yüzünün maviliğini
perdeyi açarsın aydınlığı içeri alırsın
bakarsın gözlerine gözlerinin ta içine
“seviyorum” demeye korkarsın

aslında kendinden korkarsın
söylemeye utanırsın