Zaman yine ağlarını örmüş, uykularımın üzerine
İçimdeki umutlar, duraksamadan yürümekte
Penceremi açtığımda ay küsmüş
Yıldızlar selamını göndermez olmuş
Senin yokluğunda, senin kokunlayım bomboş yatağımda

Resimlere bakmaktan gözlerim görmez olmuş
Yollarını beklemekten, umutlar bırakıp terk etmiş
Senin için ağlamaktan, gözyaşlarım yağmurla sel olmuş
Geceleri düşünmekten, güneş bana küsmüş dünyaya küsmüş

Yine bir kış mevsimini arkamda bıraktım
Buğulu camlara adını yazarak, kalbime de ismini kazıdım
Bekledim bomboş bakan gözlerle yollarını
Ağladım, uykusuz kaldım, ama yine de terk etmedim

Haykırdım sağır olmuş duvarlara ismini yutkunarak
En sonunda yine ağladım
Kollarından ayrıldığımı düşünerek
En sonunda yine ağladım, gözyaşlarımı tutamadan…