Hemen yazsam, uzun söze ne gerek.
İsminin her harfi, kalbe kazıldı.
Senin gibi güzel olsun diyerek:
En güzel şiirler; sana yazıldı!

Seni kıskandılar nazlı eceler,
Göznuru döküldü günler geceler,
Yan yana dizildi inci heceler:
En güzel şiirler sana yazıldı.

Yaş Kırk’ı da aşsa, varsa Elli’ye,
Sevda düşen gönül döner deliye.
Sevginden bir damla taşısın diye:
En güzel şiirler sana yazıldı.

Seven her gönülde yandı çıralar,
Alt alta dizildi düzgün sıralar.
Kafiye bezendi yüklü mısralar:
En güzel şiirler sana yazıldı.

Sevgiden Dergâh’a çökülüverdi.
Sanki can evimden sökülüverdi,
Kalbimden kaleme dökülüverdi:
En güzel şiirler sana yazıldı.

Eşsiz bir güzeldin, kendin de şaştın,
Kalplere sığmadın taştıkça taştın.
Dillere destandın Fizan’ı aştın:
En güzel şiirler sana yazıldı.

Olmuyorsa dedim hiç heceleme,
Yazamazsam diye düştüm eleme,
Gözyaşım karıştı kağıt kaleme:
En güzel şiirler sana yazıldı.

Bin-bir çile ile verilen emek…
Bunlardan haberin olmadı demek!
Hasret geceleri… Sabahlara dek:
En güzel şiirler sana yazıldı.

Sevgi damlaları geldi silsile,
Heceden vezinle yerleşti dile.
Senin kadar güzel olmasa bile:
En güzel şiirler sana yazıldı.

Sen ki Everest’in yüce doruğu,
Gözlerime sinen sevdalı buğu.
Haberin oldu mu: Ey! Nazlı Kuğu:
En güzel şiirler sana yazıldı.

Tekirdağ – 2006