Zaman öyle bir değirmen ki
Öğütür her şeyi durmadan
Her saniye değişir mekan
Cevap soru içinde ?
Ve yaşananlar sorgulanmadan
Yol alır insan gece ve gündüz
Yürüyene dağlar ve tepeler düz
Yerler ve gökler bir bütün
Direksiz sema yapanı bir düşün
Ufukta kızaran güneşe bak
Ayın nuru olmuş geceye gark
Alem-i mahlukat memur olmuş
Emanet sende, Eşref-i Mahlukat
Karıncalar su götürürken Halil’e
Bulutlar gölge idi, Sevgiliye
Bu yola baş koymuş İsmail
Allah bir, herşeye kadir
Düşmez dalından yaprak
Emir almadan yeşermez toprak
Gökten rahmet iner sağnak sağnak
Vuslatımdır benim, Aşkınla yanmak.
Varlığına kainat delil.
Yarın huzurunda etme bizi zelil!
ޞikayet mi bilmen bu sorular
Nerede bu yoldan geçen yolcular?
Vakit tamam gel denilince
Gitmemek mümkün mü ruh gidince
Çürüyen şu ceset sen misin?
Marifet sende ise, bir hece söyler misin?

Ankara – 19 Ağustos 2006