Kalbimdeki cini çıkarmaya çalışır hançerin

Çoktan şeytanla kaplanmış kan kokan bedenim

Ben içkimi şişelerden değil denizden içerim

Mehtaba dalarken kumdan içime dolardı gözlerin…

Görkem: aşk, hayat ve ölüm arasındaki bir üçgen

İki iç açıyı toplasan aşkım dışarıda kalır

Bir dikme indirdin baltayla hayatıma nefesinden

Pisagor denen bir kalleş seni kalbimden alır…

Kitaplara sayfa verdim seni bulabilmek için

Önsözüne koydum kendimi, seni saklamak için

Aşkımız bir kapak olmuştu bizi korumak için

Ve sen ismi olmayan klasik bir romandın benim için…

O romanı okudum ve şimdi bittiğim yerdeyim

Yedi prenses arasındaki bir cüceyi anlatır

Cüce prenseslerden en güzel olana aşıktır

Fakat o olmadan ormanda hiç ağaç kalmamıştır…