Daldırdım içime ellerimi
Önce bir avuç kül doldu avuçlarıma
Çektiğim acıların yangınından kalmış besbelli.
Silkeledim ellerimi hemen, kokusu sinmemeli.

Daldırdım içime ellerimi yeniden
Küçük küçük fotoğraflar çıktı sararmış, yırtılmış ucu.
Baktım baktım hatırlayamadım,
Bir zamanlar tanıyormuşum besbelli ama hiç kalmamış bende izi.

Daldırdım içime ellerimi yeniden
Orda burda ne çok söz unutulmuş
Her yandan iliştiler kulaklarına parmaklarımın
Kimisi gülümsetti güzelleştirdi tenimi
Kiminin dikeni kanattı ellerimi…

Daldırdım içime ellerimi
Daldırdım
Daldım.
Ne çok şey varmış, atmayıp sakladığım, şaşırdım kaldım.

Daldırdım içime ellerimi
Yüreğimi kucakladım…

İstanbul – Mart 2007