Dışa vurmam duygumu, içim gerçekle yanar,
Her laf bir zincir bana, görenler mutlu sanar.

Gözlerim dalar gider, kutuda umman arar
Kederlenen başımı sanki bir bulut sarar.

Donmuşum bir masada robot çok iyi benden
İşlemez olur zekâm, ruhum gider bedenden.

Her attığım adımlar sanki serap peşinde
Kendimi yitiririm bir sinir gelişinde!.

Yüzlerce yeşil insan bütünlenir hülyamda
Yeşilden başka renk yok çalkalanan dünyamda!

Ot bile bir rüzgarın ninnisiyle salınır,
Bir emir gelene dek hareketsiz kalınır.

Narlıdere – 11.02.1984