alaca tülleri sırtına alan gün
kucakladı akşamı
güneş ışıklarını bohçalayıp
üzerime abanan karanlığın arasından
kaybolup gitti.
gün gitti
sevinçte savuşup gitti içimden.
sessizlik cirit atıyor
gönlümün çığlığı yankılanıyor
baykuş düşüncelerim ötüyor
ursuz uğursuz dipsiz kara derinliklerde.
çaresiz sevdam başa kakınç
duygularım infilak ediyor
dimağım darmadağın
havai fişekler atılıyor beynimde
buzdan perdeler iniyor
karanlık gözlerime bürününce
üşüşüyor düşünceler…
gerçeklere dost olamadım
kusurlarımı örtmüyor
hayat denen yorgan.
örtmüyor
sevdamın cıplaklığını
karanlık gece.
gıdım mutluluğu çok görüyor kader
yüzümün tonunda isyan okunuyor
kahrol kahır…
sevgim a-kalite
lakin
x’lerin hesap yeri beynim olmasa.
yasaklar betonlaşmış
barikat kuruyor
mutluluk yollarıma.
kelepçelendi düşlerim
aklım mengenede kısılıyor
gönlüme akşam kapan oluyor…