Denesen diyorum kimi zaman
Ölümü ve yok oluşu
Aklım almıyor şu dünyanın çilesini
Hayat acı, hayat keder
Sonsuzluğuma erişilmez bir noktadayım
Hep baştayım sanki
Sus, sus ne olur hatırlatma
Evet bende denedim senin gibi
Haykırmaya dünyaya
Ama güçsüzüm
Ne sen ne de ben karşı gelebiliriz
Bu kara düzene
Hayal kırıklıkları, umutsuzluk
Oysa ne istemiştik biz sadece dünyadan
Bir avuç sevgi, biraz mutluluk
Ağlamaklı oluyorum yine
Hayata dair ne varsa ve de yoksa hepsi kalsın
Hiçte istememiştim aslında
Bir yıldız olmak vardı keşkelerim arasında
Yukarıdan bir kıza aşık olmak
Hani platonik;
Ben hep sevsem
O hiç anlamasa, sadece biraz gülümsese
Bende kendimi avutsam
Biliyor desem kendi kendime
Ya da bir melek olmak vardı aslında
Hep sevenlerin yanında olmak
Sevişmelerini seyretmek,
En iyisi belki de özgür bir kuş olabilmek
Çok uzaklara özgürce uçmak
Uçmak ve uçmak
Ama böyle de olmaz değil mi
Senden kaçmak zor
Düşünsen bir kerecik
Düşünsen seni ne kadar çok sevdiğimi
Ve sırf seni sevdiğim için senden nasıl kaçtığımı anlasan…
Sende beni seveceksin ama ben uzaklarda olacağım galiba
Düşünsen bir kerecik
Seni benim kadar seven bulamayacaksın
Bekledim hep senin anlamanı
Gözlerimin içine bakım,
Bu beni seviyor demeni,
Hiç düşünmedin ki sen beni
Ne rüyalarında, ne hayatında
İşte şimdi sürünüyorsun sende benim gibi
Sevgiye muhtaç
Kaç bakalım nereye kadar

Gölköy / Kastamonu – 29.04.2003