Kaç mevsim içimde taşıyorum
Yaşamaya dair düşlerimi
Gün oluyor çağlıyor umutlarım
Güzellikler doluyor içime
Özgürce kuruyorum
Zamanı aşan hayallerimi
Coşuyorum
Sınır tanımayan bir volkan misali
Ve çoğaldığını hissediyorum
Dünyayı kucaklayacak kadar
Düşlerimin

Gün oluyor soluyor umutlarım
Anlamsızlığı doğuyor içime.
Adına yaşamak dedikleri eylemlerimin
Susuyorum,
Zifiri bir karanlığın sükûtu gibi
Ve filizlendiğini hissediyorum
Küçülen düşlerimden korkularımın

Ve gün oluyor
Bambaşka duygularla dinginleşiyorum
Ne çoğalan düşlerim
Ne filizlenen korkularım
Ne de yaşamın anlamsızlığı
Hepsi
Evet hepsi
Kocaman bir hiç oluyor gözümde
Çünkü sonsuzluğa uzanıyor gözlerim
Ve o sonsuzlukta görüyorum
Sonu olan her şeyin çaresizliğini