“Seni çağıran ve bekleyen var”.
Sana,seslenen sana açan gonca gül var.
Cennet,senin durağın.
Cehennem,senin ebedi istihratın.

“Dur yolcu,uzakta elbet bir bekleyenler var”.
Sana,akıyor kaybolan yıllar.
Sana,susuyor açmış yeni çiçek.
Bak,su ver doyur açsın seni görünce.

“ޞifayı da”,
Cefayı da.
Seni,yaratanda ara.
Seni,getirende ara.

“Yol,senin kaynağın”.
Umut,sancağın.
Gelecek,bayrağın.
Geçmiş,köprün olsun.

“Hayel,edemeyeceğin mazinde”.
Baktığın,resimlerde.
Anılarda,bir örülü kare.
Yolcu işte yolun.

“Yolunu,arayıp bulacaksın”.
İpini,sen tutacaksın.
İpini,koparana.
Elbet,kızacaksın.

“Uzaktaki,yolcu elbet seni bekliyor”.
Vakti,zamanı,saati.
Hiç mi ama, hiç mi.
Belli,değildir.

“Geceler,yolcu”.
Gündüzler,hancı.
Sen,hem yolcu.
Hem,kervancı.

“Bir garip han,burası gelen gider”.
Sen,durdursun da o hep döner.
Değirmen,çarkın sende biter.
Gider,gider uzar gider.
Sen,onu görmesende o uzar gider.

“Yolcu,Yolcu,Yolcu elbet güzel günler yarınlarda”.
Yarınlar,dünlerde.
ޞaheserin,seni sorar.
Dağ,eteklerinde.