F.C.E.

dudaklarımda ruj izin hala
pembe mi kırmızı mı
imkansızlıklar sokağında
sessizlik kahvesinde
ince bir soluk bırakıp
öyle öpmüştün beni
ressamların mevsimiydi
daha yapraklar vardı
hiç gidişlerin güzüydü
otlar tamamen sarıydı
ellerimde duruyor hala
ütülenmiş esaretin
ardına bakmadan koşuşun
gözleri kan terazisi
bir akşamın sabahıydı
ortalama yorgunluğum
ince sızı akordunda
dudaklarımda izin hala
kirli umutların sevdası
eflatun bir güneş
manolyalarda sabah
kuzgun gibi yatak döşek
sarmalamışım ben seni
ip gibi ustura kesiği
ter kokusu esaretin
hiç kalkmamak gölgeleri
dudaklarımda hala
bir yudumluk
vefa sözün
örselenmiş atımlarda
kalp bırakmış gidenlerim
felaketim afet kızım
intihar mektuplarında
ölüm kokan esaretin
ve hasretim
ben hasretim sana
hala…

İstanbul