Gözlerinle aşka düştüm
Mecnun olup çölü geçtim
Ferhat ile dağı deldim
Neredesin GÜZEL DOSTUM

Dağ başında esen yelde
Bülbülün konduğu dalda
Açılır gül ile gonca
Kokun gelir GÜZEL DOSTUM

Ben kendimi bilemedim
Kalem olup yazamadım
Türkü olup çalınmadım
Dili şeker GÜZEL DOSTUM

Ben senim aslında sende bensin
Bir özde var olan iki bedensin
Hakk’ın emriyle gönül verirsin
Adların söylenir GÜZEL DOSTUM

Dertlenir tazelenir ey gidi gönül
Dostun cemali lale ile gül
Garip dostun olsun sana kul
Efendim sensin GÜZEL DOSTUM

Yavuz yine aşka geldi
Aşk elinden yaşlar döktü
Bu acılar beller büktü
Bir yardımın GÜZEL DOSTUM

İstanbul – 2006