Yoktan vareden yüce Allahım
Bu dünyada bir benmi fazlalığım
Beklentisiz bir hayat sürdürüyorum yıllardır
Ne bü günüm belli nede yarınım

Yalanlara inanıyorum, inandırıyorum kendimi
Sadece alaca karanlıklara anlatabiliyorum derdimi
Daha çok gencim bu acılarda geçecek belki
Mutlu olmak için illede çile çekmek gereklimi

Biliyorum bu yazdıklarım kızdıracak seni
Belki bende unuttum o güzel geçmiş günlerimi
Kendi kendime kızıp hesap sormak için
Yazıyorum bunca şiiri

Ne zaman muhabbetlere dalsam dostlarımla
Ne zaman yarim aklıma gelse istenmedik bir anda
Ve her yitirilmiş değer için gözlerimde kandan bir damla
Ağlıyorum yine, yine bir başıma

Olanla ölene çare yok derler ya hani
Ben olanlardan yaptıklarımdan pişmanım şimdi
Bir zamanlar kendi elimle tepmiştim güzel bir geleceği
ޞimdi pişmanım ama iş işten geçti

Bir zamanlar …
Her deliliğe hazır biriydim
Nerde bela varsa herkesden bir adım öndeydim
Gün geldi…
O dost görünen vefasızlar tarafindan terk edildim

Bir beden arıyorum şimdi bu taşıdığım ruha
Bir ses arıyorum atamadığım çığlıklara
Birde dertsiz beyin bu olanları anlamaya
Allahım sığınağım sensin yine en sonunda
Yine yönüm kıble…
Bense dönüyorum sana

Berlin / Almanya – 11.03.2007