Asrın çilekeşine…

Karanlık gecenin aydın sabahında,
Sabah güneşi gibi doğsan yarınlarıma.
Camdaki bir yağmur damlası olsan,
Süzülüp aksan sensiz geçen yıllarıma.

Donduran ޞubat’ın ılık baharında,
Nisan yağmuru gibi yağsan toprağıma.
Gözdeki bir damla sevinç yaşı olsan,
Süzülüp aksan üşümüş yanağıma.

Hüzünlü mazinin mesut yarınında,
“Ağlama!” diye fısıldasan kulağıma.
Ocakta kaynayan çay gibi olsan,
Demlenip gelsen kurumuş dudağıma.

Bitmeyen şiirin son mısrasında,
İlâhi bir ilham olup gelsen dimağıma.
Tertemiz bir kar tanesi olsan,
Salınıp düşsen ağaran şakağıma…

Ankara – 2005