Dolu sokakların boşa gezen serserisiyim
Sensizlik rıhtımına çift demir atmışım
Meleğe çalan masumiyetinin ardından ağlamışım
Elini tutmuşum fakat kalmana yalvaramamışım

Avare ayaklarım birane kapılarını tekmeler
Sarhoş bedenimi kemirir ayyaş fareler
Boşa içkilerin mirası boş şişeler
Sensizliği anlatan hiçliğimi tarifler

Uzandığım kanepem tabutum olmuş sanki
Çıktığım merdivenler neden aşağıya iniyor
Güller beni dikenlerine şikayet ederken
Bülbüller kulağıma yalnızlık marşları şakıyor

Artık bedenim ruhumla mecburi birliktelikte
İkisi de birbiri zindanlarda azat beklemekte
Toprak bedenime aç gülümserken
Sonsuzluk ruhuma açık çek vermekte.

Yozgat – 17.07.2007