Hayat sanki ikiye bölündü,
Senden önce, senden sonra.
Umutlarım vardı,
Umutlarımın hepsini yıkmadın mı?
Sana olan aşkımla,
Sen beni yakmadın mı?
Dev bir ağaç
Nasıl kök salarsa toprağa
Öylesine bağlanmıştım,
Seninle hayata.
Neden gittin, neden?
Beni böyle bırakıp buralarda.
Yavaş yavaş yapraklarım da
Dökülüyor artık,
Tutunulacak dalım da kalmadı,
Ayakta duramıyorum artık.
Kurtar beni, dön geri,
Dön de yeşersin dallarımda sevgi.

İzmir – 16.04.2002