biz ölümlerde büyüdük gülüm
zindanda tükenmez işkencelerde
gündüzü yok gecelerde büyüdük
budandık gencecik fidanlardık

oy öleydim ben
bize kısmet oldu beter yaşamak
mıh gibi çakılmışım duvar dibine
iliklerime dek işlemiş çirkef karanlık
dışarda kaç zemheri kaç çılgın bahar
nice sevda hasret ve hayınlıklar
genzimde yasemen kokusu vazgeçemediğim
dilimde fırat kenarında yüzer kayıklar
anam ağlar bacım beni sayıklar
koca ırmak
yine deli deli akıyor biliyorum
bir oğlum olsun isterdim adı fırat
delikanlı mert illa da asi

dombazda
iyi hatırlıyorum bir yaz günüydü
babam filinta endam bıyıkları yeni terlemiş
anam iki canlı bir peri
ve kardeşlerim ve ben
umuda öte yakaya yol almıştık
Bingöl’e doğru
azığımız üzüm ve ekmek
babam doyulmaz şiirler okumuştu
Çöltepe’li Abdurrahman’dan
anam bababam ve üç kardeşim yok şimdi
gönlüm biçare darmadağın yüreğim

ağlama göz bebeğim kurban olduğum
sil gözlerini
ölümün yolu daha çok uzun
artık saymıyorum geçen günleri
biz ölümlerle büyüdük
hasretlerle elbet yaşarız