“göle mavi yakışır mı hiç…
yüreğimdeki hüzün dolusu ezilmişliği
kirli çuvalıma koyarak
kahrolası gecelerde umutlar yeşil göle atılır mı hiç…”

…neyse bir göl hikayesi anlatayım;
bir akşamüstü tan ağarırken
rüzgarların çığlıkları duyulur tepelerin arkasından
balıkçılar hızlı adımlarla kaçarken gölden
hayal meyan görünen güzel balıkların
kayalıklardan intihar ettikleri görülür…
hayır! olamazdı..
esrarengiz bir olaydı bu… kim bilir?
her şey yaşlanıyordu
sular çekiliyordu…
yağmursa artık yağmıyordu…

“bir göl kenarında buldum kendimi;
yine bir göl kenarında kaybettim benliğimi…”

…gelelim mavinin hikayesine
kimdi bu mavi?
yabancı kimliğin gizlilik zırhını delmeye çalışan biri mi?
yoksa bütün insanlığı kinle, soysuzluğuyla karıştıran deccal mi?
ne işi vardı yeşil gölde…
balıkların yüreği yeşildi; zaten kayalıklar yosunları bu yüzden sevmemiş miydi?

…dinle ey mavi!
sözüm anlayana…
sen ki bir renksin gökkuşağından çalınma
ben ki kırık mısraların yazgısında, çaresiz…
şairden önceki bir yerdeyim…
yeşilken benim gölüm
sakın ha! girme olur mu suya?
sonrası malum işte
kayalıklardan atlıyor balıklar
rüzgarlar çıldırıyor
sular çekiliyor
yağmurlar artık yağmıyor…

…dinle ey mavi!
söyle şimdi göle hiç mavi yakışır mı?