Boya yapıyorduk başüstünde üç arkadaş
Samet, Adem ve ben.
Üç kez kampanaya vurdu Samet
“Dün Pazardı, unuttun” dedi ayini

ޞaşırmışız, ne Pazar bizim ne Cuma
Ne de Cumartesi dinine mensubuz
Günlerden Pazartesiymiş…
Aylardan hangisi olduğunu bilsem!
ޞükür ki yılları takip edebiliyorum.

“Tanrı bizi affetmeyecek!
Kutsal bir günümüz bile yok
Siz nesiniz diyecek!
Biz denizciyiz
Dinimiz de meshebimiz de
Deniz! Diyebilecek miyiz?
Yüzüme bir başka baktı Adem

“Doğru dersin” dedi…

Deniz! Sen suçlu değilsin
Alınma sakın!
Ekmeğim sen de suçlu değilsin
Kaderime de bir şey demem…

Biz zamanı erittik, buhar ettik!
Okyanuslarda yolumuzu değil kendimizi kaybettik
Yaşanmış günlerin gölgesinden korkarak
Gönlümüzdeki zehri aklımıza verdik.

Ne şarap gerekir ne rakı
ޞarhoş olmak için yeteriz kendimize.

Akdeniz – Ekim 2004