O kendini biliyor…!

Ben ben demeyen ey sen, kimden bahsediyorsun
İstediğin şeyleri, kim için istiyorsun
Rengini geç de olsa belli ettin malesef
Ne üzülünür sana, ne de edilir esef.

Kendimi ifade ediyorsam tabii ki ben derim
Karşımdaki anlamazsa anlatmayı neyleyim,
Her sözün bir evvelkini yadsıyor, yalanlıyor
Bence sözün kendi özünü eksiltip talanlıyor.

Herkes kendine benzer, dil kendini konuşur
Yanlış bakan gözlerde görüntüler kokuşur
Senin dilin bence çok fazla uzamıştır
Bir gün gelir aklın ile kalbin fena tokuşur.

Gerçek ile yalanı birbirine kattın sen
Doğru dürüst olanı fena halde sattın sen
Tersine dönmüş yüzün, belli değil gündüzün
Yanlış kere yanlışsın, fena halde battın sen.

Konuşup dur bakalım, ne kadar çıkar sesin
Anlattıkların kimseye vermez esin
Sen seni bilmez isen, bildiren biri çıkar
Bir patlama noktası vardır mutlak herkesin.

Ne kadar patlasam da, ben kendimi bilirim
Patlamam tozutmaz hiç, arif olanlar anlar
Anlaması gerekenler hala anlamayanlarsa
Nasılsa bir gün gelir anlatan biri çıkar.

İstanbul – 2003