Deprem aniden sallar,
Ev, hastahane, okullar,
Yarılıyor yerler yollar,
Deprem vurdu yetiş kardeş.

Telef oldu ekmek aşı,
Yarım kaldı dünya işi,
Yetiş tükeniyor gücü,
Deprem vurdu yetiş kardeş.

Acep noldu bize böyle,
Helâlleşemedik kimseyle,
Tüm meşakkatler içinde,
Deprem vurdu yetiş kardeş.

O milletin kalbi tekler,
Depremzede yardım bekler,
Mamaya hasret bebekler,
Deprem vurdu yetiş kardeş.

Kış günü gözyaşları buz bağlar,
Felâkette kalbi kan ağlar
Bazıları göbek atıp oynarlar,
Demek böyleleri davar.

Mustafanın yüreği sızlar,
Çözülsün bütün buzlar,
Göreceğimiz bu kadar,
Olur inşallah candaşlar.

Afyon/Çobanlar – 1999