Sen benim denizimsin
bu kurak Ankara’da,
Hani kıyısına gittiğimde
duyardım ya martı çığlıklarını
onun gibi işte…

ޞimdiyse,
duyarım kalbimin acısını
Ruhumun bitmez çığlıklarını
Elini uzat bana,
içime serinlik ver
Kokunu çekeyim içime
Ve dalgalarınla
huzur ver bana…

Dedim ya tıpkı deniz gibi
Sessizce oturayım kıyına
Sen usul usul es bana…
Fısılda kulağıma…
Sonun var mı senin?

Bitecek mi yoksa dalgaların?
Sen de mi kuruyacaksın benim gibi?

Ama şunu bil ki;
Ben o zaman olmam…
kokunsuz yaşayamam…
işte o zaman…

Ben de
Sende
Boğulsam!!..

Ankara – 28.05.2005 02:12