Aşkım ne rıhtımlar dolaştım ülkelerde,
ne sevdalar aldım menekşe gözlerde.
Bir tek sen,
yalnız sen aklımda kaldın çıkmayı bilmeyen dertler gibi.
Seni aradım her sahilde
bir çift kahve gözü aradım güzellerin içinde.
Her sohbetin arasında senin merhabaların,
dudaklarından dökülen o güzel sesini aradım.
Sensiz olmaya hiç alışamadım.
Tayfalara seni anlattım.
Yüzünü, güzelliğini, sonsuz denizi anımsatan hüzünlü bakışlarını…
Gülüp geçtiler, geçici bir aşk dediler.
Dinletemedim.
İlk aşklar unutulmaz diye.

Geminin ışıkları yine sönük.
Sensizliği anmam için.
Sanki umutlarımda onun gibi olmuş.
Sensiz öylesine solmam için.
Bir bülbülün dilindeki aşk nağmeleri seni anlatır gülü anarken.
Ben yorgun.
Ben bitkin şu gemi içinde
yıldızlara aşkımı anlatırken.
Karanlık tüm her yer.
İnsansız, nefessiz.
Sessiz
Bir boşluk içimde
Bir ben sensiz
Yüreksiz
Kimin aşkı böyle ifadesiz
Cümleler kurulamaz anlatmaya seni
Ne hisler telafuz ister,
ne yürek

ޞu nokta nokta yıldızlar tepemde
Gökyüzü aysız sensizliği söylemekte
Aşkım uzaktasın yaban ellerde
Ne gemim geçer yakın sahilinden
Ne de sözüm ulaşır rüzgarın nefesinden
Ahhhhh
Belki şu martılardan dilemeli sana olan aşkımı
anlatmak için
Onlarda karanlıkta kimbilir hangi yerde
Güneş doğumuna saatler yazılı daha
sensiz olmaya dayanamıyor şu kalbim
bunu anla…

2005