/…bir zamanlar deniz;
    martı kanadında maviydi tertemiz…/
..
.
asit yüklü yağmur damlaları…sanki çelikten
yarası ağır suyun…acır da acır
.

denizi döğdükçe damlalar…
balık kirpiklerinde kir…göğsümde çırılçıplak ölümler birikir

.

okyanuslara sığmaz bir damla gözyaşım
gözlerim…
sahile vurmuş kambur bir yunusun gözlerinde erir
.

kulaklarım…
yitik mavisine yas tutmuş denizin…felçli nefesinde esir

.

ş i m d i    h ü z ü n   s a a t i :
yüreğim…
ateşe dokunmuş bebek parmağı gibidir
.
..

bu çığlık denizin mavi sesidir…

duy tanrım…!

//…ben ki…

yolcu vapurlarında martı sesi satarım…//

tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı
yay,ank,2006