Bir Deli’ye…

Sen, bir serseri mavi gibi karşımdasın
Dimdik, mağrur.
“Seviyorum ulan” bakışları bunlar, korkuyorum.
Korkuyorum diyorum ama hoş bir korku bu.
Tahrik eder gibi.
Biliyorum, yılan gibi, zehri bol bir sevgi kalbime yaslanan.
Hatta aşk desek…
Temizlenmez bir leke gibi.
Doğum lekesi.
Yapışıyor bir tarafına.
Belki de bir kader yazısı.
Y.A.N.A.C.A.K.S.I.N diyerek.
Temizlenmek hak götüre,
Daha çok kirlenmek için can atıyorsun.
Kör olayım ki böyle…
Esaretin tüm inceliklerini öğretiyorsun bana.
Kalbimi kilitleyip, anahtarını atıyorsun bilinmez sulara.
Kilidin anası anahtardır ya.
Öksüzüm…
İşte böyle dikildin karşıma.
Ah lekem!
Ömür lekem.
Yangınım.
Prangam…
Mevsimlere böldüm seni.
Ne kış ne yaz.
İlle de bahar.
Zira baharı ayrı tuttum, senin adın diye.
Güneşi ayrı tuttum, sıcaklığın diye.
Denizi ayrı tuttum, gözlerin diye.
Sense hâlâ karşımdasın, deli serseri gibi…
Yakışıyor bu pespayelik sana.
Yakışıyor bu serserilik.
Ah baharım!
Köpük gözlüm.
Denizim.
Deli serserim.
Daha ne kadar alacaksın beni benden?
Ne kadar vuracaksın boynuma sevda boyunduruğunu?
Ne kadar kavuracaksın harıl harıl yanan yüreğimi?
Daha ne kadar…?

Bozcaada – 2005