Bir tapınak polisiydi dedem camii de
O kadar yaşlıydı ki kubbeler
Dedemin onlar kadar dikti bakışları
ޞimdilerde kalan laklak arası sohbetlerde yaşıyordu
‘bir gün’le başlayan kelimelerdeydi şimdi
bulutları seyretmeyi bana o gösterdi
ya da bir televizyon kanalının siyahlı beyazlı günlerini
yıkılan kuaför dükkanında dururdu
saçları yoktu
ve gözleri kesilen saçlara ağlarken
ölüm denilen berberdeydi dedem
kesilen hayatında bir kez
son bir kez bakıp dökülenlere
saç mı sakal mı diye sorsa da berber
o gülümserdi kendine gülerek
ölümle dalga geçerek…