Ne zamandır yoksun ortalıklarda
Ellerim kollarım bağlı
Gözlerim kimsesiz yollara açık
Hala hiç kimse yok kalbimde
Senden başka

Bir zamanlar biz böyle miydik
Her saniyede birimizden biri vardı
Park kuşları ağlardı yokluğumuza
O bank kimseyi oturtmazdı üstüne

Umutsuz Burgaz sahillerinden döndü sesim
Uludağ kopardı attı ayaklarımı
Setbaşı köprüsü her gün çağırıyor beni
Ve ellerim göklere taş kesildi

Son istek son debelenme bu
Dayanma gücüm kalmadı yenilgilere
Ne yapsam boş mu artık
Gel desem gelmez misin

Bak mutlu, istekle gidiyorum
Ayaklarım boşlukta
Son nefeste
Son defa
Görünmeni bekliyeceğim.