Gel ey canan, cevr eyleme; bir beni yar eyle gel
Yâd ellerle ülfet olmaz, terk-i ağyar eyle gel

Reva mıdır mah yüzünü, saklamak sevgiliden
Âşık-ı sadıktan utan, hicab et, ar eyle gel

ޞimdiye dek geldiklerin bana fayda etmedi
Önde gelmiş olsan bile yine tekrar eyle gel

Kınanmazmış mecnunluğu aşığın vuslat içün
Gel çekinme, gel utanma.. Sevgin izhar eyle gel

Yok, bilmesin ahvalini hiç kimse, kendin bile
Guruba dal, subha karış; cismi esrar eyle gel

Senin derdin ile asla gözüm uyku görmüyor
Ne var terk et gafletini, dil-i bidar eyle gel

Cevrin ile bi-nihaye, gece gündüz boşalan
Gözyaşıma bedel olsun; zülfünü tar eyle gel

Kavuşmadan öldüğümde inlemek neye yarar
Pişmanlığı hatırda tut, peşinen zar eyle gel

Hayaline yüz tutuben hasbıhal olsa bile..
İsterim ki nazlı canan, arz-ı didar eyle gel

Âdetidir güzellerin, tebessüm dağıtalar
Goncalar açsın yüzünde, gamze nisar eyle gel

Ayrı düşme bu sevdadan, dolan dur çevresini
Pervane ol; gönlü nara at, giriftar eyle gel

Sana hemcins olduğundan utansın tüm Leylalar
Mürvetinden cümlesini.. Var, haberdar eyle gel

Hünkâr DAОLI

_______________________
Cevr: haksızlık edip incitme
Ülfet: anlaşma, kaynaşma, görüşme, konuşma
Ağyar: başkaları, yabancılar
Reva: layık, uygun, caiz
Mah: ay
Hicab: perde, örtü, utanma, sıkılma
Vuslat: sevenin sevdiğine kavuşması
İzhar: belirtme, gösterme, meydana çıkarma
Dil-i bidar: uyanık gönül
Tar: tel, iplik
Arz-ı didar: yüz gösterme
Nisar: saçma, serpme, saçan, saçıcı
Giriftar: tutkun, tutulmuş, yakalanmış