nerdeyim ben
dizlerime kadar batmışım
çamura
rüyadayım belki deyip
avuturum kendimi
ağlarım fakat niye
yoksa ben değil miydim
adımlar yürüten bilinmeze
yol diye
şimdilik bir kez aşık oldum
peki ya ötekiler
sevmedim mi onları yoksa
öptüm sahte dudaklarından
istediklerini verdim tastamam
bilemediler benim zor kadınlığımı
indirgediler beni basite
ve acımadan tükettim onları
sigara gibi tükettim
onlar söndü alevimden
bense güçlendim
bir kez aşık oldum şimdilik
dalında kurumuş yapraktım sonrasında
gerçekten sevdiler beni üstelik
mide bulantılarımı destekleyen
arzular türettiler
istemedim ama dinledim
içim acıdı sevgilerine
iğrenç bir kahkaha attım
sonsuz çığlıklarla gülerken
ağladım
ama sevgi sandıkları şeyi
gördüm ve incitemedim onları
acımasızca istediler beni
kendi egolarıydı
tatmine muhtaç saydıkları
sustum ve affettim
zamanla kendimi bile
yoruldum sonra
ve şimdi artık yokum
yanlarında
zamanın en uç noktasında
sürüngen bir fahişeyim zira
ne korku var ne de his
zombiler diyarında
peki ya şimdiii
kimi hesaba çekmeli?