“Ey! Yürekleri kürüyen dostluklar
Nerede,
Çıkarsız yürüyen dostluklar
Ey! Tükenen, çürüyen dostluklar!
Bu şiirim size, bu sitem size!..
Ne yazık ki dostluklar
Çıkarla geldi dize…”

Ayakların sağlamsa, zorsa bileğin
Omuzlarında taşır bütün dostların
Arzuların emirdir, varsa dileğin
Köşe bucak bekleşir bütün dostların

Başarılıysan eğer ticaretinde
Ararlar seni her dost cemiyetinde
Dostunu, ahbabını ziyaretinde
Hasretle kucaklaşır bütün dostların

Eğilirler önünde, saygılıdırlar
Kusur olacak diye kaygılıdırlar
Size hitap ederken duyguludurlar
Her fırsatta koklaşır bütün dostların

Arar bulurlar sizi işi düşünce
Sizden iyisi yoktur hemen koşunca
Bırakmazlar peşini uzaklaşınca
Yanınıza yaklaşır bütün dostların

Eliniz bir an dara düşmeye görsün
İşiniz az da olsa şaşmaya görsün
ޞansınız elinizden kaçmaya görsün
Bir anda uzaklaşır bütün dostların

Sevdiklerin çarçabuk unutur seni
Tüm dedikodulara olursun konu
Hele bir de geçince borcunun günü
Karşınızda dikleşir bütün dostların

İtibarın şerefin yiter bir anda
Küçümseyen de çıkar, seni kıran da
Dostuna ihtiyacın olduğu günde
Çekinir, duraklaşır bütün dostların

Mehmet, sana ne desem artık nafile
Dostlarını iyi seç, öyle çık yola
Gayret et sen, işlerin düzelsin hele
Yanında çörekleşir bütün dostların.