Akşamüstü doğan bir güneş gibi
Kamaştırdım gözlerimi
Alev dolu bakışlarınla
Ateşten bir gömleğin
Tenimi yaktığı gibi.
Bu çürük kaburgalarda otururken
Sadece gürültünü sıcak vuruşlarını
Hissetmiyorum
Geriden gelen çığlıklar
Bana daha fazla sen veriyor
Sende.
Ölümsüz ritmin sarsıntılarıyla
Ak damlalar erirken
Uyanamıyorum
Aklım sadece sen üretiyor
Sende.

Seninle tanıştığım ilk akşam
Akşam ağlıyordu yalnızlığına
Sana ağlıyordu gökyüzü
Ben sana ağlıyordum
Senin için ağlıyordum.
Bana dedin ki;
Nasıl yalnız bırakırsın beni?
Beni bensiz benden ileri…
Seni unutmadım Kadıköy’deyim
Ben de seni…

Kaynak: Yılanın Bakışları