Masalların anlattığı biri değildi onlar
Elimi hangisine uzatsam kayboldular
Lalenin solan yaprağı gibi
Efkârlı bir rüzgârda yok oldular
Krizantem çiçeğiydi onlar

Zakkumlar büyümekteydi ellerimde
Umutlar kararmaktaydı gözlerimde
Hayallerde kaybolan insanlar gibi
Acı küllenmekteydi her yerimde
Laleler ölüyordu ellerimde

Bela hiç bırakmamışken yakamı
İnsanlara dönemiyordum arkamı
Rüyalardan yorulan insanlar gibi
Sevgilere yaptım şakamı
Eziyet oldu aşkın benden intikamı
Ne de olsa ihanet kirletmişti yakamı

Vermediler kalplerini istemek nafiledir
Ey Allah’ım bu ne bitmez bir çiledir

Temenniler dudağımda yarım kalmıştı
Uslanmayan benliğim gidişlere dalmıştı
Gelenlerden bana teselli gibi
Bakışlarını anlatan bir şiir kalmıştı
Ama terk edişler tüm ömrümü çalmıştı…