Güneş doğmuyor artık,
Hep karanlıklarda yüreğim.
Mahpusluk yemiş gibi,prangalar vurulmuş gibi,
Karanlıkların içine hapsedilmiş gibiyim.

Işığı görmüyor gözlerim inan,
Öyle bir mühürlendilerki bilemezsin.
Dağlanmış yüreğim sanki,
Ne çeksemde derdimi göremezsin.

Endişeliyim,kederliyim yokluğunda,
Yanlızlığı taşıyacak kadar güçlü değil yüreğim.
Bilirmisin ki,ben şimdi hangi hayallerdeyim,
Yokluğunun delisi oldum,çöllerdeyim.

Mecnun bile anlıyamaz derdimi,
Leyla bile bırakıp gitmedi senin gibi!
Sen kime çektin bilemiyorum ki?
Hak etmedim bu gidişini.

Dedim ya güzelim,alışamadım yokluğuna,
Zor geldi ayrılık,katlanamadım sensizliğe.
Nedendir bilinmez,hiç kızamıyorum sana,
Anlıyacaksın halimi,yanlızlığında.