Kendi Can’ıma ithaf ediyorum

Zaman mı böyle geçiyor
Rüzgar misali
Yoksa,
Biz mi erken yaşlanıyoruz?
Düşünsene,
Kaç yılımızı yedi bu sevda.
Halâ kendimizi,
Çocuk sanıyoruz.

Birkaç damla yaşla,
Aşk’ı düne akıttık.
Belli ki o günler,
Yaşanmaz artık.
Biz o defteri,
Seneler önce kapattık.
Hayret halâ,
Yürekten yanıyoruz.

Birbirimizin olacaktık
Canım güya,
Oysa araya girdi,
Ayrılık denen dünya.
Toz pembe gösterse de,
Dünümüzü her rüya.
Sakın dönme sevgilim,
Aldanıyoruz.

Bırak,
O çocukluk Aşkımız
Mazide kalsın.
Bırak da zaman,
Yarınlarda çalsın.
Bırak artık,
Ecel canımı alsın.
Biz zaten ölmeyi,
Ayrılıktan tanıyoruz.

İstanbul – 14.12.1983