Bir saat vardı küçükken
Duvara asılı, kolları sallanan
Önünde iki sandalyeli bir masa
Bir de eski püskü minderleri
Evin kedisi çıkardı pencereye
Sokaktan geleni geçeni seyretmeye
Uzanırdı boylu boyunca eşiğe
Tatlı uykusuna dalmaya
Gürül gürül yanan sobanın
Üzerinde tüten bir çaydanlık
Yanına asılı bir havlu
Arkasında sıra bekleyen odunlar
Hele bir de hava ayaza vurdu mu
Yatardık yorgan döşek yanına
Çizgili pijamalarla
Dalardık uykuya
O zamanlar ne zaman vardı
Ne de mekân
Çocuktuk ya; günler geçerdi
Mızıkayla, topla
Bir sedir vardı
Cumbalı balkonun kıyısında
Yaşlıların oturup da telveli
Kahvelerini içip nasihat ettikleri
Komşuların gelip dantel ördükleri
Eski tahta kapı gıcırdardı
Akşamları sokakta dolaşan
Sütçüden bir tas dolusu almak için
Her açıldığında
Ninem anlatırdı
Dedemin yaptıklarını
Uyumaya gönderilmeden önce
Demir örgülü penceresi olan odada
Uyku tutmazdı istemeden gidince
Bir hayal kurardım
Hani büyüsem de büyük bir adam olsam diye
ޞimdiyse dönüp bakıyorum eskiye
Düşünüyorum, keşke çocuk olsam diye