Odama fahişe bir aydinlik siziyor
Ve ben uzatip elimi boşluga
Seni çiziyorum,
Önce ellerini
Sonra öldüresiye güzel dudaklarini
Saçlarini çiziyorum
Yanaklarindan salkim saçak
Hiç beceremesem de
Burnunu çiziyorum
Ve gülüşün kendini çiziyor yüzünde
Sonra pencerem aralaniyor
Bir rüzgar üşüşüyor içeriye
Dagiliyor çizimlerim
Dagiliyor hayallerim
Asili boşlukta, sadece gülüşün kaliyor
Ve sevişin kaliyor bende.