Çınaraltında, dalıp zamanı yudumlamak,
O an inerim maziye basamak basamak.

Bütünleştim ulu çınarla, gövdesi benim,
Nice hattatlar tanıdı bu yaşlı gözlerim.

Hattı sanat eyledi, Rahmetli ޞeyh Hamdullah,
Burada şekillendi, nice yeni Bismillah.

Karahisari harfleri burda tasarladı,
Verildi Süleymaniye hatlarının adı.

Mustafa İzzet gibisi gelir mi bir daha,
Onun eseri, Ayasofya’daki her levha.

Elde Kuran, Hafız Osman’ı gördü bu gözler,
Burada yazıldı O Kuran’a ait cüzler.

Hat ustası; Mehmet Hulusi, Yesari, ޞefik,
Onlarla gelişti, sülüs, celi sülüs, talik…

Hatırlıyorum, Rakım Efendi’yi, ޞevki’yi,
Hep keşfettiler, harflere ait musîkiyi.

Nazif Efendi, İsmail Hakkı Altunbezer,
Sikkeler üzerine harikalar çizdiler.

Üstad Hasan Rıza, Kayışzade Hafız Osman,
Bugün hayırla yadeder, her kuran okuyan.

Sami ve Necmettin Beyler, daha sonra Hamit,
Beraberlerinde hep, kamış, hokka ve divit.

Halim Özyazıcı seri hattıyla anıldı.
Hafız Kemal Batanay; hattat, müzik üstadı.

Kamil Akdik’den tutun, Ömer Vasfi’ye kadar
Gelip geçti, eser bırakan nice ustalar…

Yaşlı gözler, ne ustalar gördü, ne eserler!
Yılda bir kerre gelse razıyım, Yusuf Sezer.

İstanbul – 05.07.2004