Odun ateşine koydu tencereyi kadın
Evdeki kalan bulguru mısırı attı içine
Yağsız tuzsuz olsa da çorba
Akşam yemeğini kotarmıştı yine kadın

Havalar açmaya başladı
Isınma derdi de bitti artık
Elektrik olmasa da evde
Akan su vardı ya yeter

Küçüklüğünden beri öğrenmişti kadın
Hep şükretmeyi
Sebze et görmeyeli olmuştu aylar
Yine de şükrederdi kadın

Babasının evinde de yoksuldu kadın
Kocasının evinde de yoksul
Hiç olmazsa hastalık yoktu
Ona da binlerce şükür

Otuzundaydı daha kadın
Görenler elli derdi
Yoksulluk çökertmişti onu
Yılların yorgunluğu cabası

Akşam karanlığı çökünce güne
Tek göz oda mutfak banyolu odada
Çocuklarına sarılıp uyumaya çalışır
Gözünden damlayan yaşla kadın

Doğan güneş doğardı üstüne
Batan da üstüne batardı
Yinede mutluydu kadın
Yarına Allah kerim

Çamlıca – 04.04.2007