Damlada deryayı gören kalmadı,
Bir lokma bir hırka yetmiyor artık,
Doyduğundan haber veren kalmadı,
Açgözlülük fren tutmuyor artık.

Damlada deryayı gören yok; peki,
Deryada deryayı farkeden hani?
Tamaha kaptırmış herkes kendini,
Kimse başka dâvâ gütmüyor artık.

Bir lokma bir hırka az geliyorsa
On lokma on hırka yeter desek ya,
İstiyoruz daha, daha, hep daha,
Ocaklar şükürle tütmüyor artık.

Yüz lokma yüz hırka da yetmez elbet,
Bürümüş gözleri zira maddiyat,
Ne bet var ortada ne de bereket,
Hırslar tükenmiyor, bitmiyor artık.

Bin lokma bin hırka olsa ne yazar?
Kefen giysisinin şimdi cebi var
Neler ve de neler alacak kadar,
Bezirgân düz kefen satmıyor artık..

İstanbul
Kaynak: Sabun Köpüklerinin Tanrısı