bu mektup eline ya geçer ya geçmez
ama, belki, çiziştiriyorum.
zaten geçsede okusan ne değişecekki.
ben boşaldımya
budur önemli olan
aslında kızmam gerek
ama ağlıyorum
seni okudukça
seni duydukça.
bir düşmanım vardı
bilirsin
hep beni beklerdi ıssızda
pusuya düşsem
kahkahaları çınlayacaktı kulaklarımda
ne ızdıraplar çektim o kahkahayı
duymamak için
öldüm öldüm dirildim o karanlıklarda.
pusuya düşüremedi
ama kahkahalarını duyuyorum
hergün kendi evimde
hergün bayram yapıyor
sen konuştukça
sen yazdıkça.
keşke pusuda kalsaydı cesedim
senin çelmeni görmektense…

1983