duyduğum her cümle seni getiriyor yüreğime
kaçmak isterken delicesine
durup bakıyorum her geçen yüze
senin olmadığın caddeler öylesine boş ki
bazen tutunamıyorum hayatın ellerine
saramıyorum belinden, bakamıyorum yüzüne
düşmekten korkuyorum gözlerinden damla damla
sen her gece dökülüyorsun yüreğime
biraz daha acıyor içim,
susuzluğuma ilaç oluyorsun
tek bir dokunuşunla…
bitmiş bir rüyanın etkisinde dolaşıyorum
sen yokken varmışçasına gülüyorum
neden?
şiir istemiştin benden
nasıl tuttum kendimi senden uzakta
bir köşeye hapsettim yüreğimi
tanımadı yüreğini…
ellerine sayılı defa dokundu,
belki de bu yüzden hep güzeldi tenini hissetmek
sen’den başka bir kelime yazmadı ellerim
ama bulandım ben yalanlara
kaybettim varlığımı ortasında boşluğun
senin açtığın boşluğun…
dokunuşlarını istemiyorum artık
ne kadar sevsem de bakmayı yüzüne
gözlerimden ölüm akıyor
yanaklarımı temizliyor nefes alırken
saklanmak istiyorum yaşadıklarımdan
gömmek istiyorum kalbimi acının
yetişmediği bir toprağa..
düşlerin kıskanacağı bir ömür istemiştim dudaklarından
sense ellerime yalan hisler bıraktın…
gelme artık, gelmeni istesem de gelme!

Kasım 2006