Bir mum yakıp efkardan olsa gerek bir de sigara yaktım.
Sonra sevdalarıma doğru yola çıktım.
Yalnızlığa özlemin tüm hıncıyla kendimle bile konuşmadan
Sustum.

Gözlerim loş bir ahenkle duvardaki sazı yakaladı.
Ellerim bir çırpıda kavradı.
Çarşamba tadında bir hicaz mırıldandım.
Türkülere aç kalmışlığın farkına o an vardım.

İstanbulu hatırladım.

Özlemlerimin hasretlerimin iskele şehri.
Sevdalarıma burada demir attım.
Tok oluşumu unutupta balık ekmeği sirkecide yemiştim.
Selimiye kışlasından süzülmüştü bakışlarım
Haydarpaşaya doğru.

Ne zaman istanbulu hatırlasam derin bir ah çekerim
Gönlümün iskele şehrine.
Ayrılırken hazanlanırım yapraklarım dökülür.
Gönlümün yarısı burada kalır.

Elimde sazım Çarşamba türküsüne devam ediyorum.

Ardından önül sözlerimle Urfa türküsüne sığınıyorum.

Yalnızlığıma ve efkarlanışıma bu kadar susamışken
Dertlerime kelepçeleniyorum.

Derin bir sessizlik içerisinde aşkımın koylarında mehtap seyrediyorum.

Gözlerim tek bir noktada güzelliğin kalmış yüreğimde.
Seni hayal edememek çok garip.

Zaten bir sana doyamadım
Bir de İstanbula.