Gülüm, canım, birtanem…
Nerdesin, nasılsın bilmiyorum!
Sağ mısın ölü müsün bilmiyorum!…
Beni sensiz bir yaşama mahküm ettiğin
yetmezmiş gibi bir de habersiz bırakıyorsun!
Yüreğinde özlem kırıntısı da mı yok!
Bu ne duyarsızlık!
Yoksa bu bir kaçış mı?
Çözemedim, çözemiyorum da…

Bir bilsen gidişin yüreğimi nasıl sızlattığını!
Özlem beynimi nasıl uyuşturduğunu!
Yokluğun damarlarımda nasıl kan olup dolaştığını!…
Bir bilsen gülüşün karanlık gecelerimi nasıl aydınlattığını…
Bir anlasan Güneş o masmavi gözlerinde nasıl doğduğunu…
Ve bir hissetsen cezbeden güzelliğine nasıl vurulduğumu…
Söyle! Bir boran gibi esip geçer miydin gene?

Ey ceylân bakışlım, gül kokuşlum!
Acaba ben sensiz yaşıyor muyum?…
Bilmiyorum…