Minicik ellerini ağzına götürdü, kırmızı bir ölüme büründü gece…
Yavaşça kaldırıp başını, kömür karası kuzguni gözleriyle sordu…
Baba ben ölecekmiyim!
Boğazım düğümlendi, konuşamadım.
Ona daha değil Can daha değil diyemedim.
Sen daha çok küçüksün, ölümü bilemezsin, sordu…
Baba ben ölecekmiyim!
Kelebeğin kaderi güzel doğup çabuk ölmekmiş, peki ya Canımın?
Kelebek misali yaşadı oysa daha yedi yaşındaydı, sordu…
Baba ben ölecekmiyim!
Rüyamda hep annemi görüyorum, beni çağırıyor, sonra birden kayboluyor.
Bende onun gibi toprak mı olacağım, sadece rüyalardamı yaşayacağım? sordu…
Baba ben ölecekmiyim!

İzmir – 13.01.2007