Papaz gibi olur bazen, uzatır saçı sakalı,
ޞevket’in modasıdır, gömleği uzun yakalı,
Ferdiye özenir hep, pantolonu bol paçalı,
Yakışırda yiğidime, çamur ޞevket fiyakalı.

Bizim çamur şevket, köyümüzün gülüdür,
Anasıyla yaşayan, garibanın biridir,
Seside güzeldir, sanki şark bülbülüdür,
Doyum olmaz muhabbetine, ama biraz asabidir.

Her işi yapar çamur, kazanır parasını,
Bazen kendince borçlandırır, köylünün yarısını,
Kimseler anlamaz, Çamurun çömlek hesabını,
Çamurluğuna verirler, severlerde keratayı.

Kim ne derse desin, hemen inanır,
ޞaka yapma Çamura, o bunu gerçek sanır,
Kimseye kin beslemez, çamuru herkes tanır,
Çünkü çamur şevket, alemin kralıdır.

Kahvede oyunda, Nihat’ı yener,
Kızarsa kafası arada kalkıp söver,
Bizim köyde herkes, çamuru sever,
Çamur ޞevket oynar, millet seyreder.

Taşımaz kalbinde, ufacık bir kötülük,
Saftır bizim çamur, bilmez adilik,
Anasıyla kavga eder, bazen yapar delilik,
Çamur ޞevketin tek kusuru, garibanlık, fakirlik.