Özledim üşüten soguklugunda Tophane’nin
Merdivenlerini çikarken dönüp bakmak
Hatirlamak, hüzünlenmek koca bir şehre dogru
Kulagimda çalan şarkinin dizeleri arasinda kaybolma duygusunu.
Hiç bitmeyen yeşil yollari arasinda hayatin, her damlasini
Içe içe yürüyerek bitirmek üzere yola çikişlarimin
Belki de bir daha hiçbir zaman göremeyecek, tadamayacak
Duygunun verdigi kivilcimla yürümek, yürümek bitirmek kendimi.

Özledim sinav korkusuyla birleşen acaba olacak mi diye ümitlendigim
Okulun o kisa yolunda yürürken endişelenmeyi
Ve de bir kiz ugruna heyecanlanmayi.
Anlamiştim çok sonra endişelerin boşa, heyecanlarin umutsuz oldugunu.
Yillar sonra dönüp baktigimda gözümde iki damla yaş
Ve bir daha geri dönemeyecek olmanin verdigi duyguyla
Yine oturdum kendi kendime hafif bir nagmeyle birlikte
Özlemişim geçmişi, belki geçmiş, belki de seni.